Twórczość Krzysztofa Kieślowskiego

Dzisiaj ,dokładnie 20 lat temu w Warszawie zmarł słynny polski reżyser Krzysztof Kieślowski. Krzysztof Kieślowski to niekwestionowany mistrz w dziedzinie kinematografii polskiej, którego filmy do dzisiaj poruszają ludzi i są ponadczasowe. 

Twórczość Krzysztofa Kieślowskiego do dzisiaj pozostaje aktualna i mimo upływu lat pozostaje nadal ważna ze względu na świadomy wybór reżysera i ilustrowanie studium postaci, które doznają różnych dramatów i toczą ze sobą wzajemną walkę chcąc wybrać właściwą drogę życiową oraz pogodzić w określony sposób pewne aspekty filozofii, religii, moralności i poczucia obowiązku. Pierwsze filmy, które wyreżyserował Krzysztof Kieślowski były filmami dokumentalnymi i dzięki temu reżyser miał do końca swojej twórczości filmowej to wyczucie i w sposób precyzyjny "nakreślał" według dokładnego schematu rys psychologiczny postaci jakby sprawozdanie w filmie dokumentalnym. Wyczuwa się również w twórczości Kieślowskiego niebywałą dbałość o szczegóły i dbanie o każdy najmniejszy detal. Charakterystyczna dla niego jest również specyficzna metoda kadrowania i ukazywanie każdego detalu jak w filmie "Niebieski" w sposób perfekcyjny jakby oznacza on każdy przedmiot w kolorze niebieskim przykuwając uwagę widza i zmuszając go do głębokich psychologicznych przemyśleń. Nieprzypadkowo również w filmie "Niebieski" wolność jest oznaczona tym właśnie kolorem, gdyż jest to kolor kojarzący się z niebem i z szeroko rozumianą wolnością i niezależnością, do której każdy z nas dąży. 

Krzysztof Kieślowski był reżyserem, którego doceniało jury na całym świecie i który otrzymał za wyreżyserowane przez siebie filmy najbardziej prestiżowe wyróżnienia i nagrody. Pierwszym wyróżnieniem było Grand Prix w Mannheim w 1975 roku, następnie otrzymał Złoty Medal w Moskwie w 1979 roku, później w 1980 roku nagrodę Złotego Hugona w Chicago, kolejno Europejską Nagrodę Filmową "Felix" w 1988 roku i w 1993 roku Złotego Lwa w Wenecji i główną nagrodę "Air Canada" w Vancouver. Ponadto w 1993 roku Krzysztof Kieślowski za całokształt swoich zasług dla przemysłu filmowego otrzymał Order Sztuki i Literatury".

Gdy byłam nastolatką zainteresowałam się twórczością Krzysztofa Kieślowskiego i stopniowo poznawałam jego filmy, które wydawały mi się fascynujące, chociaż ich złożoność i wieloznaczność bohaterów budziły moje refleksję oraz głębokie analizy z pogranicza psychologii, filozofii, sztuki i moralności. Filmy te były z jednej strony mroczne, a z drugiej strony bardzo złożone dramaty psychologiczne z postaciami, które nigdy nie były ukazane w sposób jednoznaczny. W filmach poruszał bardzo ważne problemy psychiczne, moralne, obyczajowe, religijne a także polityczne. Ważnym punktem w filmach Krzysztofa Kieślowskiego była nie tylko interesująca fabuła, świetnie wyreżyserowane studium psychologiczne bohaterów filmu, ale i piękna poruszająca muzyka, która idealnie podkreślała dramatyczne momenty i rozterki życiowe głównych bohaterów. Jak w filmach grozy Alfreda Hitchcocka w sposób bardzo precyzyjny odpowiednia muzyka "stopniowała" napięcie, które odczuwał widz i jeszcze bardziej obawiał się kontynuacji dramatu oraz samego zakończenia filmu. 

Moimi ulubionymi filmami Krzysztofa Kieślowskiego są "Podwójne życie Weroniki" i słynne na całym świecie "Trzy kolory". Film "Podwójne życie Weroniki" fascynował mnie od dawna ze względu na interesującą fabułę i być może dlatego, że "jedna" z postaci bliźniaczek Weroniki mieszka w Krakowie a druga we Francji, która do dzisiaj pozostaje państwem, które bardzo lubię i które mnie w pewien sposób fascynuje niemal od zawsze. "Trzy kolory" w sposób oczywisty nawiązują kolorystycznie do barw narodowych Francji a poszczególne części filmu czyli "Niebieski", "Biały" i "Czerwony" są alegorią haseł głoszonych w czasie Rewolucji Francuskiej czyli "Liberte", "Egalite" i "Fraternite". Moje ulubione części to "NIebieski" nie tylko ze względu na mój ulubiony kolor, ale i ostatnia część stanowiąca jakby kontynuację pozostałych, w których wiążą się losy wszystkich bohaterów z poprzednich części czyli "Czerwony".
Oczywiście pozostałe filmy Krzysztofa Kieślowskiego są równie interesujące między innymi cykl 10 filmów tworzących tytułowy "Dekalog" stanowiące wariacje reżysera współpracującego ze scenarzystą Krzysztofem Piesiewiczem na temat biblijnego "Dekalogu" czyli dziesięciu przykazań.

Pierwszy film, który z jednej strony uważam za niezwykły i inspirujący, a z drugiej za metafizyczny i bardzo tajemniczy jest film Krzysztofa Kieślowskiego "Podwójne życie Weroniki. Dodatkowym atutem tego filmu jest doskonała muzyka Zbigniewa Preisnera, która w mistrzowski sposób podkreśla dramatyzm postaci i nadaje fabule metafizyczny wymiar.

"Podwójne" życie tytułowej Weroniki oznacza ukazane w sposób metafizyczny życie dwóch niezwykłych kobiet, które urodziły się tego samego dnia jako bliźniaczki i cały czas odczuwają metafizyczną psychiczną więź, pomimo tego, że zostały rozdzielone i żyją w dwóch innych krajach. Jedna z Weronik mieszka w Krakowie w Polsce a druga Weronika mieszka w Clermont we Francji. Żadna z nich nie wie o istnieniu drugiej, jednak w sposób podświadomy wyczuwa metafizyczną więź i w momencie śmierci jednej Weroniki ta druga odczuwa wielki ból i poczucie straty bliskiej osoby. Dzięki nietypowemu zbiegowi zdarzeń Weronika dowiaduje się o istnieniu tej drugiej "bliźniaczki" Weroniki.

Natomiast słynna "trylogia" Krzysztofa Kieślowskiego czyli "Trzy kolory" jest doskonałym dziełem, które zwieńczyło jego twórczość życiową a ostatni film z tej serii czyli "Czerwony" był ostatnim wyreżyserowanym przez niego filmem. Pierwsza z trylogii czyli film "Niebieski" został doceniony przez międzynarodowe jury i w 1993 r. otrzymał statuetkę Złotego Lwa a francuska aktorka Juliette Binoche, która zagrała w nim główną rolę odebrała w 1994 r. statuetkę Złotego Lwa za najlepszą aktorkę.
W "Niebieskim" reżyser w genialny sposób przedstawił rozterki głównej bohaterki, która zmuszona jest do rozważenia dylematów moralnych związanych z osobistą tragedią i musi próbować na nowo nauczyć się żyć po tragicznej śmierci w wypadku samochodowym jej ukochanego męża i małej córeczki. To specyficzne poczucie wolności osobistej zostanie poddane różnym próbom. W filmie dramat głównej bohaterki w sposób mistrzowski podkreśla muzyka Zbigniewa Preisnera.

Druga część trylogii czyli "Biały" to opowieść o szeroko pojmowanej problematyce równości. W filmie przedstawione są losy polsko-francuskiego małżeństwa, które jednak kończy się rozwodem. Przyczyną orzeczenia rozwodu jest osobisty problem związany z niedyspozycją męża i niedopełnieniem przez niego obowiązków małżeńskich. Rozczarowana żona wyrzuca po rozwodzie na ulicę swojego byłego męża bez przysłowiowego grosza przy duszy i odtąd zostaje on bezdomnym emigrantem z Polski, któremu nikt nie chce udzielić pomocy. Pewnego dnia tytułowy bohater spotyka w paryskim metrze innego bezdomnego Polaka, który rozczarowany trudną sytuacją życiową chce popełnić samobójstwo. Jednak bezdomny odstępuje od swojego zamiaru i odtąd zaprzyjaźnia się z naszym głównym bohaterem oraz postanawia pomóc mu przedostać się do Polski oraz zemścić się na podstępnej byłej żonie. W tej części również ścieżka dźwiękowa została skomponowana przez Zbigniewa Preisnera.

Ostatnia z części trylogii czyli tytułowy "Czerwony" dotyczy braterstwa i stanowi wyjaśnienie wątków wszystkich bohaterów, które splatają się ze sobą w tej części filmu. Historia przedstawiona w filmie przedstawia nam losy młodej i ładnej francuskiej modelki Valentine, która przypadkowo potrąca samochodem jakiegoś psa błąkającego się przy drodze. Postanawia dowiedzieć się do kogo pies należy i zaczyna szukać jego właściciela. Udaje jej się ustalić, że pies należy do sędziego, który nie chce już mieć psa i Valentine postanawia, że pies z nią zamieszka. Pewnego dnia, gdy pies ucieka z tęsknoty za swoim dawnym panem, Valentine w poszukiwaniu psa przychodzi ponownie do domu sędziego i przez przypadek odkrywa dziwne i nietypowe hobby sędziego a mianowicie podsłuchiwanie rozmów sąsiadów. Oburzona tym niemoralnym zachowaniem próbuje zapobiec dalszym podsłuchom, ale wraz z upływem czasu postanawia się zaprzyjaźnić ze swoim starszym i dziwnym znajomym. W filmie ukazane są różne stadia zawiązywania więzi międzyludzkich prowadzące do zawarcia braterstwa i przyjaźni. W tej części również ścieżka dźwiękowa została nagrana przez słynnego polskiego kompozytora Zbigniewa Preisnera.

Podsumowując twórczość filmowa Krzysztofa Kieślowskiego jest wspaniałym arcydziełem. Z jednej strony filmy Krzysztofa Kieślowskiego opisują typowe problemy i dramaty ludzkie, z drugiej jednak strony to niezwykłe ujęcie i dopracowany w najdrobniejszych szczegółach rys psychologiczny postaci zagranych przez zdolnych aktorów sprawia, że nikt nie potrafi przejść obojętnie wobec jego filmów. Wydaje się, że możemy bardzo żałować, że przedwczesna śmierć utalentowanego reżysera pozbawiła nas kolejnych równie doskonałych filmów jak słynne "Trzy Kolory".